Kierewiet

Ik wilde wereldvoetballer worden, maar bleef een buurtkind dat nooit verder kwam dan balletjes trappen tegen de blinde muurtjes van het Besouwpleintje. Tegen beter weten in bleef ik geloven in een toekomst als stervoetballer. Een status die normaal gesproken gereserveerd is voor egoïstische spitsen. Ik legde het af tegen een handjevol showponies van BOC en de boekenclub van ODC. Die jaloezie moet de reden geweest zijn van mijn kruistocht tegen belezen bijdehandjes. Op de mavo herkende ik ze aan het kijk-mij-eens-ODC-kaftpapier.

Eerlijk, de voetbalvaart zat er al nooit in, mijn ambitie lag al snel in scherven. Voordat ik mijn eerste biertje dronk zat ik al in de voetbalvut. Ik was niet meer dan een vleugellamme verdediger met uitschuifbare voetbalbenen als geknakte satéprikkers. 

Wat overbleef was blijven dromen over dansmariekes, auto’s met spaakvelgen en gouden klokkies. Mijn leider en de vlagger moeten zich gevoeld hebben als een echtpaar dat op de camping in de voortent tegen beter weten in wacht op mooi weer. Ze kwamen er keer op keer bekaaid af.

Zonder meting is een feit slechts een mening

Omdat ik toch ergens goed in wilde zijn, zocht ik onbewust als recordhouder 'wisseluh' mijn succes in onhebbelijkheden. Geen idee, maar ooit is er een duiveltje in mijn linker oor gaan tetteren. Hij blies zoveel zure wind in mijn hoofd, dat ik kampioen werd als meningenmeester. Alleen dit succes leidde vanzelfsprekend niet tot geluk. De sneuheid ten top. Het is als een zak chocotoff leeg vreten. Je wilt het niet, maar je blijft graaien. Je kop zegt nee, maar je kiezen zeggen ja, “nog ééntje dan, nog ééntje dan”. 

Om er achter te komen wat de redenen zijn van mijn oude gedrag laat ik me bij tijd en wijle door Sylvia’s holistische wasstraat trekken. Ik leer er niet te wijzen, want als je wijst, wijzen er drie vingers naar jezelf. Tel zelf maar eens hoe vaak, want zonder meting is een feit slechts een mening. Pak ik mijn wijsvinger aan, of toch die andere drie? 

Ik kan je deze levensvraag aanbevelen, want het klaart je wereldbeeld. Stapje voor stapje. Hoe? Dat boeit niet. 

Gewoon beginnen

Winstwaarschuwing; het is wel hard werken. Om het vol te houden niet vergeten te ontspannen alsjeblieft. Voor mijn part een wandeling, een goed glas wijn of vogeltjes tellen. 

Alleen tijdens de vogeltelling van dit weekend sprong het duiveltje toch weer op mijn schouder en telde ik helaas minder soorten dan voorheen. Helaas moest ik concluderen dat de natuur naar de klote gaat. Of was het toch gewoon de kat van de buren?

De kierewiet die ik vroeger overal zag, heb ik sinds tijden niet meer gezien.

Ruud