Column Esther: Identiteitscrisis anno 2023
Jeugd‘Hallo allemaal, wat fijn dat je er bent!’ Wie herkent ‘m? De intro van Juf Ank uit de ‘Luizenmoeder?’ Een inclusieve begroeting aan álle kinderen uit de klas, ongeacht gender. Daar dachten ze bij het schrijven van dit liedje wellicht nog niet over na, maar dat is sinds kort wél de nieuwe norm. ‘Jongens en meisjes’ mag niet meer worden gezegd, omdat je dan genderfluïde kinderen kunt buitensluiten.
Het begint een hele hetze te worden waarin links- en rechtsgeoriënteerde politieke stromingen elkaar beschuldigen van woke gedachten, opruiing en provocatie.
Hoewel de regenboogvlag staat voor inclusiviteit van alle vormen van geaardheid en identiteit die de LHBTIQ+-community telt (naast hetero), begint de vlag een politiek statement te worden die homofobie en geweld tegen deze gemeenschap juist aanwakkert. Steeds meer mensen vinden het hele LHBTIQ+ en diens vlag een vorm van ‘aanstelleritis’ en juist vragen om in een hokje gestopt te worden.
Maar zolang er nog geweld is tegen mensen die ‘anders’ zijn, geeft het maar aan dat er nog een hele weg te gaan is. Ook in ons oh zo ‘tolerante Nederland’, waarin we ooit voorop liepen in het accepteren en faciliteren van homoseksualiteit.
Basis
Terug naar de term jongens en meisjes: zelf ben ik van mening dat het niet meer benoemen van deze termen juist bijdraagt aan het ontwikkelen van identiteitsproblemen. Ik wil niemand voor het hoofd stoten of uitsluiten, ik denk alleen dat jonge kinderen in de basis dienen te leren wie ze zijn. En daar hoort ook een stukje genderontwikkeling bij: ben ik biologisch een jongen of ben ik een meisje? We kunnen er niet omheen dat jongens en meisjes van elkaar verschillen. Niet alleen in geslachtsorgaan, maar ook in hormonen, lichaamsbouw, spiermassa, cognitieve ontwikkeling en ga zo maar door. We kunnen en mogen dit niet negeren of als identiek zien. Dit zou, mijns inziens, juist de ontwikkeling van kinderen in gevaar brengen.
Gendergelijkheid zou ondersteund kunnen worden door bijvoorbeeld nagellak niet iets typisch voor meisjes te vinden (staat ook niet op de verpakking) en spelen met auto’s niet iets typisch voor jongens. Om kinderen te leren dat jongens in de verzorging kunnen werken (en dan heus niet meteen homo zijn- zo’n klassiek vooroordeel) en meisjes prima in de bouw kunnen werken.
Vaak willen jonge kinderen onderzoeken wat er aan het andere geslacht zo interessant is. Het zijn de volwassenen die meteen een oordeel plakken aan peuter-jongetjes in een jurk. Of een stoer meisje dat liever voetbalt dan met poppen speelt.
Niet abnormaliseren
Het ontdekken van facetten van de andere sekse is een hele normale, gezonde ontwikkelingsfase van kinderen. Laten we dat niet problematiseren of abnormaliseren. En laten we ze gewoon jongens en meisjes noemen, zodat ze een basis hebben (een norm) van waaruit ze hun eigen onderscheid (hun waarde) kunnen onderzoeken en ontwikkelen.
