Foto: Julius Dreyfsandt zu schlamm
Gedicht van de week: Stuurloos.
Stuurloos.
sturen in een stroming
die sterker is dan jij
of afdalen in een waterval,
meegenomen worden op een reis
waar je peddels plots breken
met een daverende knal,
maakt angstig,
je raakt van de wijs
de horizon lijkt versmald
gedachten raken vaak
het spoor bijster
het is alsof je enkel valt,
je hoort niet meer
het gezang van een lijster
de stilte roept enkel: “halt!
wacht maar af wat komt”
op een zeker moment,
later in de tijd voel je echt
de liefde om je heen
eerst nog argwanend;
immers het is toch
je eigen gevecht
maar dan dringt ook
hortend en stotend door
dat anderen je dragen,
meelopen zogezegd,
en je wordt steeds meer
bewust waaraan je hecht
Julius Dreyfsandt zu schlamm
‘Schrijverscollectief Meierij’.
