Column Nellie Timmermans:
Veel mensen zijn bang voor feedback. En sommige mensen geven ook nogal pittige
feedback. Ze zien het als een moment om af te rekenen met de ander….hem/haar eens
lekker de waarheid te zeggen. Natuurlijk zit niemand op dit soort feedback te wachten.
Wat hoor je daadwerkelijk?
Feedback kan echter ook heel prettig zijn. Natuurlijk al helemaal als je complimenten krijgt.
Maar ook de feedback die wijst op verbeterpunten hoeft niet vervelend te zijn voor de
luisteraar. Je leert ervan. Maar als je erg bang bent dan wapen je je bij voorbaat en 'hoor'
je andere dingen dan wanneer je vol zelfvertrouwen luistert. Daar zit vooral het verschil.
De oorsprong: het verleden
Vaak voelen mensen zich kwetsbaar bij feedback. Meestal heeft dat te maken met hun
verleden: ze zien het als 'op je kop krijgen'. Het komt nogal eens voor dat men in hun jeugd
vaak veel kritiek te verduren heeft gehad. Een strenge vader of moeder, of een strenge
docent. Men trekt zich terug (vluchten), men slaat de ogen neer, men gaat ontkennen of de
schuld afschuiven. Soms verbreekt men zelfs het contact (scheiden, baan opzeggen, etc.)
Angst (vluchten of vechten)
Kwetsbare mensen kunnen ook erg agressief (verbaal agressief) reageren op kritiek. Zij
horen alleen maar iets negatiefs in hetgeen gezegd wordt. Terwijl je eigenlijk blij moet zijn
dat de ander het zégt. Want als hij niets zegt dan gaat de ergernis zich stapelen en komt er
ruzie van. Maar verbaal agressieve mensen worden boos, ontkennen hun fout of halen er
dingen bij die niks met de kwestie te maken hebben. Allemaal angst. Zodra deze mensen
zien en accepteren dat ze angstig zijn is dat veranderbaar.
Niet vluchten, maar erin duiken
Mensen zijn vaak bang dat er conflicten ontstaan, maar zelfs als dat gebeurt is het beter
daarvoor niet op de loop te gaan. Men blijft anders dezelfde soort conflicten opnieuw
tegenkomen. Om dit te leren hoef je niet altijd met de andere partijen in gesprek te gaan.
Maar wel sparren met iemand die je vertrouwt.
Een aardige bullebak
Ik heb vaker gezien dat mensen die zich als bullebakken gedroegen uiteindelijk heel aardig
konden zijn. Zo af en toe (helaas) vervielen ze weer in hun oude gedrag. Tja, je blijft altijd
een mens. Als je dan maar je verontschuldigingen aanbiedt, dan komt het meestal wel goed.
Perfectionisme bestaat immers niet.
