Jonge weduwen verwerken rouw met praten, praten, praten en kunst; Dertigers Peggy en Shirley steunen elkaar in hun Hot Young Widow Club
Boxtel/Sint-Michielsgestel – Het is 19 juni 2020 als de wereld van de dan 36-jarige Peggy stopt met draaien. Haar vriend Thijs overlijdt onverwachts. De maanden daarna trekken aan haar voorbij in verdwazing. Lotgenote Shirley en het Hot Young Widow Clublogo dat de Boxtelse kunstenares Marjon van der Velden voor hen ontwierp, helpen haar het leven te herpakken. “Ik zocht iets dat tastbaar is om vol trots te dragen.”
Wanneer je in de bloei van je leven je partner verliest, zijn er weinig naasten - en professionals - die dat kunnen invoelen. Dat werpt een drempel op om te praten: Peggy voelde ongemak en reacties zijn soms onhandig pijnlijk. “Bij lotgenoten hoefde ik daar niet bang voor te zijn.”
Na de eerste klap, waarin vrienden en familie letterlijk dag en nacht voor haar klaar stonden, zakt voor de buitenwereld de schok van het plotselinge verlies. “Zo’n beetje een half jaar na het overlijden van Thijs merkte ik dat ik zelf juist nog dieper in de put zat, terwijl de wereld om mij heen verder ging”, legt ze uit. “Ik had behoefte aan iets positiefs!”
Hot Young Widows
Peggy prijst zich gelukkig dat ze twee lotgenoten ontmoette. Via vrijwilligersorganisatie Humanitas in Utrecht én via een kennis die - macaber toevallig - twee weken vóór Thijs overleed: Tommy. Tommy’s vriendin is de dan 28-jarige Shirley uit Venray, waarmee Peggy contact zoekt.
Wekelijks telefonerend groeit de band tussen de twee. Zij dopen zich de Hot Young Widow Club, in navolging van het Amerikaanse fenomeen en boek van Nora McInerny. McInernry verloor in 2014 haar ongeboren kind, vader en vriend in het tijdsbestek van een paar weken en schreef naar aanleiding daarvan meerdere boeken en geeft lezingen.
Galgenhumor
Peggy: “Ze doet dat met veel humor.” Iets dat Peggy ook vindt in het contact met Shirley. “We kunnen bijvoorbeeld heel hard lachen om onverwachte huilbuien, iets waar anderen misschien een beetje van schrikken. Galgenhumor eigenlijk”, vertelt ze. Met evenveel gemak bespreken we diep pijnlijke onderwerpen.
Een van die lastige onderwerpen is bijvoorbeeld het éénjarig overlijden van je geliefde, door de Hot Young Widows ‘deathaversary’ gedoopt. Want naast enkel rouwen, kun je die dag ook het leven vieren. “Het jasje met Hot Young Widow Clublogo was een deathaversarycadeau voor Shirley”, vertelt Peggy.
Deathaversary-cadeau
En daar komt de Boxtelse kunstenares Marjon van der Velden in beeld. Peggy kent haar via-via. Ze benadert Marjon een logo te ontwerpen voor de Hot Young Widow Club, ter ere van de deathaversary van Tommy.
Van der Velden vertelt dat ze eigenlijk niet lang hoefde na te denken om de opdracht aan te nemen. “Maar het is natuurlijk wel een lastig onderwerp. Het heeft een bepaalde zwaarte, maar het moet ook weer geen depressiviteit uitstralen”, vertelt ze. Geheel belangeloos ontwierp Marjon in samenspraak met Peggy een logo.
Achteraf gezien bleek ontwerpen van het logo eigenlijk zo gepiept. “Het was een van de eerste versies die ik aanleverde”, lacht Marjon. “Het was heel anders dan de eerste ideeën die zelf ik aandroeg. Maar het paste echt véél beter. Marjon heeft dat met grote professionaliteit en kunde benaderd”, vindt Peggy die trots de jasjes van Shirley en zichzelf met daarop een groot logo toont. “Ik zocht iets dat tastbaar is om vol trots te dragen.” En dat doen beide jonge weduwen dan ook met regelmaat: het logo verbindt hen en geeft kracht.
Kunst verzacht leed
En daar houdt het niet mee op. Marjon en Peggy waren beiden zo tevreden met het resultaat dat ook voor de ‘deathiversary’ van Thijs eigenlijk maar één gepast cadeau denkbaar was voor Peggy: een schilderij van Marjon, ter ere van haar overleden lief. Fel gekleurd, waar Peggy van houdt. Het schilderij pronkt fier in haar woonkamer. En ook voor de 30e verjaardag van Shirley wordt de Boxtelse kunstenares weer ingeschakeld. Ditmaal voor een glittermok.
Peggy kijkt terug op een heel prettige en warme samenwerking. “Marjon benadrukte meteen dat empowerende. Ze wilde die vrouwelijke kracht benadrukken”, vertelt ze. En dat was precies waar ze naar op zoek was voor Shirley. “Niet alleen praten, maar ook kunst verzacht leed”, relativeert ze.
Erover praten
Het lotgenotencontact doet Peggy en Shirley veel goed. “Zij is mijn rots en spiegel. Wat ik feitelijk al wel wist, bleek ook in de praktijk: lotgenotencontact is heel belangrijk”, legt Peggy opgewekt uit. “Bij haar voelde ik geen barrière om te bespreken hoe het voelt dat je partner een lijk is geworden.”
“Voor alle duidelijkheid, wij zijn niet een echte club”, vertelt Peggy, die zichzelf overigens niet als ‘hot’ wil bestempelen en ook niet getrouwd was. “Het is meer een geuzennaam in navolging van de Hot Young Widow Club in Amerika.”
Peggy zou ook graag mensen helpen die het lastig vinden in gesprek te gaan met een rouwend persoon. “Denk niet dat je verdriet en pijn hoeft op te lossen, dat hoeft niet en kan ook niet. Opbeurende woorden gaan vaak juist voorbij aan hoe iemand zich voelt. Luister, of praat over herinneringen aan de overledene. Zo laat je blijken dat deze er mag blijven zijn, ook jaren later.”
Wil je zelf ook steun bij het verlies van een dierbare? Neem dan contact op met Stichting Humanitas, zoals ook Peggy deed. En voor de prachtige kunstwerken die Marjon maakt, kun je naar www.marjonvandervelden.com.
Peggy koos ervoor niet met haar achternaam in de krant genoemd te worden. “Omdat ik nog heel veel andere dingen ben dan ‘die weduwe’.” Haar achternaam is wel bij de redactie bekend.
