Grote Aard, kleine Aard: ‘vulpotlood’

Grote Aard, kleine Aard. Verhalen van vader en zoon. Grote Aard staat veelal in de keuken. Kleine Aard houdt van knutsels. Samen overdenken ze, wat ze tegen komen in een mooi Boxtel. Vader Aard geeft vaak een aardig staartje aan het verhaal. De inbreng van de zoon is van dien aard dat het onduidelijk is of hij erg vlot van gedachten is of dat hij juist wat achter loopt. Kleine Aard doet de dingen anders.

Het is nog vroeg. De straat is nog leeg. De straatstenen zijn nat van nachtelijke regen of van de optrekkende mist. Gelukkig is het droog en kan een wandeling ongestoord doorgaan. Tot de straat meer gevuld blijkt dan gedacht. Kleine Aard heeft nog niet de helft van de lengte van grote Aard en daarmee steekt zijn neusje dichter bij de grond. Hij ziet bijna elke steen liggen of in ieder geval ziet zoonlief ‘nog veel meer’ dan zijn vader. ,,Kijk waar je stapt”, zegt papa altijd. Dat doet hij dan ook. Soms iets te letterlijk? In de straat zitten groeven, een ervan is opgevuld met een potlood.
Pap, kijk, een potlood. Een klein vingertje wijst met gestrekt armpje naar de grond. Wie verliest er nu een potlood? Het is geen kleurpotlood zoals kleine Aard die kent. Een beetje tegen de regel in, dat je van straats niks oppakt, pakt grote Aard het stukje tekenspul op. Het is een timmermanspotlood! Alle maten die op het hout nodig kunnen zijn, om te zagen, boren, pas maken, komen van een houtje zoals dit. Rood om goed op te vallen. Ovaal om verschillende lijnbreedtes te trekken. Je zal je verbazen dat dit potlood niet in een ronde puntenslijper past. Slijpen doe je met een mesje of zelfs een beitel.

Kompas

Weet je, bijna alles is een keertje uitgetekend. Of opgeschreven. Of in een bewerkte boom gekerfd. Een potlood bewaakt de weg die je wil aflopen. Dus, een potlood, is een soort kompas? Kleine Aard vond dat mooi, elke keer als je ‘niet wilde verdwalen’ kon een potlood je de weg wijzen. Een keuze voor je maken: draai het rond en waar het naartoe wijst, daar ga je heen. Grote Aard zag meer het nut van een boodschappenlijstje of een beknopte routebeschrijving. Maar een magisch potlood ... Er zijn potloden, rood schrijvende potloden, die de lijn van hele land richting geven. Stempotloden.
Of een verlanglijstje voor Sinterklaas! Over deze straat zal over een tijdje een cadeautjes-verspreidings-centrale passeren. Spullen worden verdeeld onder de kleine mensen. Je kan een papier in je schoen doen, om te vragen wat voor moois je wil ... Sint is nog niet in het land, het potloodgebruik om te stemmen komt eerst. Straten gevuld met stemgangers. Daarna de straat op voor de goedheiligman. Strooien over de straten is een beetje jammer van de taaitaai of pepernootjes, van de straat pak je niks op ... ? Het snoepgoed krijgt kleine Aard vast in zijn handjes gedrukt.
Papa? Ligt het potlood er straks nog? Als het niet is opgepakt ...

Deze column is geschreven door Michiel Zuidgeest, op persoonlijke titel.