Grote Aard, kleine Aard: Inrit vrijlaten

Column Grote Aard, kleine Aard: inrit vrijlaten

Grote Aard, kleine Aard. Verhalen van vader en zoon. Grote Aard staat veelal in de keuken. Kleine Aard houdt van knutsels. Samen overdenken ze, wat ze tegenkomen in een mooi Boxtel. Vader Aard geeft vaak een aardig staartje aan het verhaal. De inbreng van de zoon is van dien aard dat het onduidelijk is of hij erg vlot van gedachten is of dat hij juist wat achter loopt. Kleine Aard doet de dingen anders.

“Inrit vrijlaten.” Houd ruimte open voor grote machines. Landbouwdagen ... Grote Aard probeerde op het spoor te komen van dingen die hij zich herinnerde. Ooit was er een klein speciaal stationnetje om bezoekers uit de trein te laten. Die kwamen voor het zien van werktuigen. Op het land kon men uitvinden wat werkte. Tractoren, aanhangwagens, voedermachines. Het stationnetje heette Liempde, maar het lag aan de hoofdlijn ‘s-Hertogenbosch - Eindhoven. Aan de zijlijn bestaat nog een station Liempde, dat is makkelijker te vinden. Grote Aard zocht naar het bielzen-station, het tijdelijke halte ‘ding’ ...

STATIONNETJE

Papa was aan het uitvinden waar een oud, nauwelijks terug te vinden stationnetje had gelegen. Papa wilde een verhaal vertellen op weg naar grote knutseltenten! Op Velder staan wel eens tenten. Soms voor een feest-festival, soms om mensen te helpen. Kleine Aard snapte niet waarom je niet gewoon op stap gaat en loopt naar de plek waar wat te zien was. Grote Aard had de wandelingetjes al op grotere afstand het buitengebied in gezet. Soms was het niet te belopen vanuit thuis, dan was er eerst een fietstochtje. Papa wilde niet de fietsroutes volgen en ook de afstanden niet te gek maken.

TREIN

De trein heeft het daarbij gemakkelijker. Die begint op een station waar je instapt. Je rijdt een stuk spoor dat er al ligt. De trein vertrekt, versnelt, maar verdwalen kan niet. Uit de bocht vliegen doe je met een trein ook niet zo snel. En ergens staan er opeens borden. Dan weet je waar je bent en kan de trein stoppen. Met de fiets rijdt papa soms een bord voorbij. Dan staat er een landkaart aan twee grote palen: “Hier ben je nu”. Papa zegt dat die borden voor toeristen zijn, fiets-vakantie-vierders. Soms laat papa zien hoe tussen al het groen, naast fietswegen ook wandelpaden liggen. Te voet loop je niet tegen borden op?

EINDE WANDELING

Op dit punt hing een bord. Papa riep: “Het einde van de wandeling!”. Grote Aard tilde zijn zoontje op, zodat hij over het hek met grote tanden kon kijken. Er stond geen plaatsnaam of andere aanwijzing op. De letters op het gele vlak vormden het woord ‘p-r-o-r-a-i-l’. Aan de overkant hingen bordjes die van hier af niet te lezen waren. Daar ging de weg vast verder! Zo ziet een doorkruising van een landweg er uit. Een groot spoor met zware machines, zonder voetpad, zonder overweg. Zonder iets van een stationnetje zoals Liempde of een halteplaats voor landbouwdagen ...
Zou je hier in het gras een tentje mogen opzetten? Om daarna op een eigen voetspoor verder te trekken ...

Op de foto: Het spoor nabij landgoed Velder. De weg eindigt bij een hek. Foto: eigen collectie.

Deze column is geschreven door Michiel Zuidgeest, op persoonlijke titel.