Afbeelding

Column van de week: Ach, laat ook maar…

Algemeen

“Ik vond het vervelend dat  mijn vriendin dit zei, maar ik weet dat ze het niet hatelijk bedoeld heeft, dus….. laat maar.” Dit hoor ik heel vaak. Mensen die iets eigenlijk heel vervelend vinden, soms zelfs ronduit boos worden (van binnen) maar toch niks zeggen. Ze zijn bang voor ruzie, ze denken dat ze er geen last van hebben, ze praten het gedrag goed (de ander heeft het goed bedoeld) en vinden het niet zo belangrijk.

Nou wil ik niet zeggen dat je op alle slakken zout moet gaan leggen, maar als je iets stoort, ook als het niet slecht bedoeld is, spaar je die ergernis op. En die ergernis blijft in je lijf aanwezig. En daaronder zitten misschien nog wel 20 (of 50 of 99) andere ergernissen….., kleine en grotere. Wat gebeurt er na verloop van tijd? Er komt een vervelende opmerking en ineens barst de bom. De opmerking van de ander is vervelend, maar geen reden tot een uitbarsting, en toch wordt je wóedend.

Dat komt dan omdat er een hele grote stapel “laat-maar”s onder zit. Die opmerking van de buurvrouw, de opmerking van je man, je broer die jou verkeerd begrepen heeft, de collega die steeds die radio te hard zet, de man in de winkel die voorkroop, etc. Telkens dacht je: “ach, laat ook maar” en soms lukte het je om het gauw te vergeten, maar ook was je nogal eens een beetje teleurgesteld in jezelf (dat je het toch weer toegelaten had).

Merk je dat je ook een berg opgespaarde “laat-maar”s bewaart? Vaak is het lastig om achteraf op de situatie terug te komen. Het onderwerp is vaak niet zo ontzettend belangrijk, en erop terugkomen maakt het vaak enorm groot….

Wil je er wat aan doen? Wordt assertief: ga op een goede (niet-agressieve) manier zeggen wat je van de situatie vindt. Het is te leren. Durf je niet? Bang voor ruzie? De kans dat je ruzie krijgt door die stapel ergernissen is veel groter! Een keer barst de bom.

Afbeelding

Uit de krant