Column Nellie Timmermans - Teleurstelling

Teleurstelling is een vervelende emotie. Enerzijds is er boosheid (wat ben jij een trut dat je mijn verzoek weigert) anderzijds is er verdriet (ben ik het niet waard?). Deze reacties op teleurstelling is allebei belangrijk. De manier waarop sommige mensen reageren is met boosheid. De “vrouwelijke” manier is vaker: aan zichzelf gaan twijfelen, depressief, in zichzelf gekeerd.

Het kan ook andersom, wat is jouw reactie
Uiteraard zijn er ook mannen die aan zichzelf twijfelen en depressief worden, en vrouwen die boos en agressief reageren en dat is ook verder helemaal prima. Maar ga eens na hoe JIJ reageert op teleurstelling. Sla je ergens tegenaan (of heb je daar zin in) of word je stil en droevig? Iedereen heeft een voorkeursreactie, die min of meer automatisch naar boven komt.

Beide kanten
Het is goed je voorkeursreactie te kennen, te weten hoe jouw standaardreactie is op teleurstelling. Het is goed beide kanten te ontwikkelen. Reageer jij standaard woedend, dan is het voor jou gemakkelijker om bij je boosheid dan bij je verdriet te komen. Het is dan goed om op zoek te gaan naar het verdriet. Is het jouw voorkeursreactie om met verdriet te reageren, twijfel je direct aan jezelf? Ben je bang dat het allemaal jouw schuld is? Dan is het goed om echt moeite te doen om bij de boosheid te komen. Te gaan onderzoeken waar misschien ook een reden is tot boosheid. Veel vrouwen komen daar moeilijker bij, daarom wordt het ook gezien als een standaard vrouwelijke reactie.

Wat heb ik eraan?
Je zult denken “wat heb ik daaraan?”. Nou heel veel. Iemand die altijd boos wordt bij teleurstelling die wordt sneller gezien als een boos iemand, iemand die niet nadenkt over zichzelf. Zij worden gezien als mensen die “alles buiten zichzelf leggen”. Een teleurstelling zegt echter altijd iets over jezelf, immers niet iedereen raakt even teleurgesteld over dezelfde tegenvaller.

Twee kanten, één medaille
Maar ook degene die meteen reageert met twijfel, schuldgevoel, etc. doet waarschijnlijk zichzelf tekort. Daardoor blijf je in dezelfde rondjes ronddraaien en verandert er niks. Het is juist heel belangrijk om zowel je boosheid als je verdriet te voelen. Je gaat meer kanten zien van het probleem, je leert je inleven in de positie van de ander, en je leert ook dat jouw behoeften er ook toe doen.
Door beide kanten van de medaille te ervaren komen beide emoties naar boven en is er meer perspectief.