Column: Passief – agressief... o, zo vervelend

Regelmatig lees ik hoe lastig passief-agressieve mensen gevonden worden. Maar hoe zit dat dan? En wat is het eigenlijk?

Deze mensen zeggen niks als ze boos zijn, slikken die boosheid in (noemen het ook vaak "teleurstelling") en slaan die boosheid op in hun lichaam. Ze krijgen vaak allerlei lichamelijke klachten. De boosheid (agressie) geeft allereerst vaak vermoeidheidsklachten. Op den duur is er zoveel boosheid opgeslagen dat er lichamelijke klachten ontstaan.

De passiviteit (niet uiten van hun boosheid) slaat om in agressie. Niet dat ze erop meppen,  maar vaak gaan deze mensen klagen en zeuren. Hun omgeving wordt er moe van. Dit gedrag heeft veel te maken met een gebrek aan assertiviteit. Terwijl dat helemaal niet zo lijkt: deze mensen kunnen ook erg boos worden en zeer dominant overkomen en lijken daarom assertief. Echter dit is geen assertiviteit maar agressie!!

Hoewel de omgeving er veel last van heeft lijden deze mensen zelf waarschijnlijk nog meer. Ze hebben vaak geen geweldige vrienden/vriendinnen, contacten met anderen gaan kapot door hun stellige uitspraken.  Ook relatieproblemen kunnen hierdoor ontstaan.

Zij lijken alles zeker te weten, maar van binnen zit heel veel twijfel, heel veel onzekerheid. En die wordt overschreeuwd door hun stelligheid.

Ze gebruiken veel woorden als "altijd" en "nooit" en lijken precies te weten hoe alles zit. Ze zijn kritisch naar hun omgeving (maar diep van binnen veroordelen ze zichzelf). Het is prachtig als er een zodanige band is tussen mij en de cliënt dat dit soort gedrag bespreekbaar is. Meestal vraagt dit erg veel tijd.

Maar als erover gesproken kan worden, dan wordt men milder en blijkt vaak dat onder deze passief/agressieve cliënt een heel aardig mens schuil gaat.