Wekelijkse column: Pesten
Ik heb onlangs de film ‘Spijt’ gezien, over pesten op school. Mooie film. En ook zoals het vaak voorkomt. Ook de leerkracht ging niet vrijuit in de film. Zo komt het ook voor dat mensen op het werk worden gepest, maar niet alleen door collega’s, soms zelfs door de baas. Onlangs was er nog een item op Linkedin: Treiterkoppen in maatkostuum.
Vaak wordt dit afgedaan als “een grapje…” of “moet kunnen….”. Nou was het getreiter in de film overduidelijk over de grens, dat kon je niet afdoen als een grapje. Maar bv. iemand voor een dichte deur laten staan, doen alsof je hem/haar niet hoort of ziet, of ineens stoppen met praten als jij binnenkomt, is wel degelijk ook pesten.
En vaak zijn er een heleboel mensen die het wel zien, maar niks doen. Omstanders die wegkijken, die niet weten hoe in te grijpen of niet durven. Er zijn ook meelopers, die met de pestkop meedoen en soms nog proberen in het gevlij te komen bij de pestkop, door nóg ergere dingen te verzinnen.
En dat terwijl er veel mensen zwaar onder lijden, soms zelfs zodanig dat men een einde aan zijn leven maakt…. Het zal je man, je vrouw, je kind maar zijn. Maar ook: jij zult maar die pestkop zijn, waardoor de ander een eind aan zijn leven maakt! Hoe moet je daar op den duur mee verder?
Of je zult maar die leerkracht zijn, die het ontkend heeft, terwijl de ouders het meermalen hebben aangegeven. Het is heel menselijk dat je niet goed weet wat je moet doen, maar niets doen is geen optie!
Zowel in de film, maar ook in het dagelijks leven heb ik meerdere malen gezien dat een klein beetje steun al heel veel kan betekenen voor degene die gepest wordt. Zelfs al doe je verder niets, dan helpt dat al.
En niet alleen wijzen naar het slachtoffer (dat hij zich minder als slachtoffer moet opstellen). Natuurlijk moet het slachtoffer uit zijn positie komen en assertief worden, maar ook de daders moeten beseffen dat dit gedrag niet kan. Of je nu op school zit, of het in een werkomgeving gebeurt: het moet worden aangepakt.
Vaak wordt dit afgedaan als “een grapje…” of “moet kunnen….”. Nou was het getreiter in de film overduidelijk over de grens, dat kon je niet afdoen als een grapje. Maar bv. iemand voor een dichte deur laten staan, doen alsof je hem/haar niet hoort of ziet, of ineens stoppen met praten als jij binnenkomt, is wel degelijk ook pesten.
En vaak zijn er een heleboel mensen die het wel zien, maar niks doen. Omstanders die wegkijken, die niet weten hoe in te grijpen of niet durven. Er zijn ook meelopers, die met de pestkop meedoen en soms nog proberen in het gevlij te komen bij de pestkop, door nóg ergere dingen te verzinnen.
En dat terwijl er veel mensen zwaar onder lijden, soms zelfs zodanig dat men een einde aan zijn leven maakt…. Het zal je man, je vrouw, je kind maar zijn. Maar ook: jij zult maar die pestkop zijn, waardoor de ander een eind aan zijn leven maakt! Hoe moet je daar op den duur mee verder?
Of je zult maar die leerkracht zijn, die het ontkend heeft, terwijl de ouders het meermalen hebben aangegeven. Het is heel menselijk dat je niet goed weet wat je moet doen, maar niets doen is geen optie!
Zowel in de film, maar ook in het dagelijks leven heb ik meerdere malen gezien dat een klein beetje steun al heel veel kan betekenen voor degene die gepest wordt. Zelfs al doe je verder niets, dan helpt dat al.
En niet alleen wijzen naar het slachtoffer (dat hij zich minder als slachtoffer moet opstellen). Natuurlijk moet het slachtoffer uit zijn positie komen en assertief worden, maar ook de daders moeten beseffen dat dit gedrag niet kan. Of je nu op school zit, of het in een werkomgeving gebeurt: het moet worden aangepakt.
