Wekelijkse column: Die kinderen van haar….. pfff ik krijg geen poot aan de grond

Stiefvader belde mij op met bovenstaande kreet. Hij had zelf nooit kinderen gehad, maar toen hij haar leerde kennen besefte hij wel dat zijn leven zou veranderen, omdat haar kinderen vooral bij hen zouden wonen.

De vader van de kinderen deed niet mee in de opvoeding (geen alimentatie en slechts 2-3 keer per jaar contact tussen kinderen en vader). Wel had de natuurlijke vader tegen de kinderen gezegd: je hoeft niet naar de vriend van je moeder te luisteren….Hij heeft niks over jullie te vertellen.

Yoran (17 jaar) had hem een keer voor de voeten gegooid: “jij bent mijn vader niet, ik heb met jou niks te maken….” Het was een klap in het gezicht. Hij had deze jongen zó vaak geholpen met allerlei problemen. Nu was het genoeg. Ook Ilse (14 jaar) was heel wisselend. Soms gedroeg ze zich ronduit verleidelijk tegen stiefvader, maar andere momenten schold ze hem uit! En dan was er nog de tweeling van 11 jaar. Hoewel dat lange tijd redelijk goed was gegaan, begonnen die de scheldpartijen van Ilse over te nemen. Hij had zich het leven toch wat anders voorgesteld.

In de vier jaar dat hij nu hun stiefvader was had hij zich vaak afgevraagd wat nu de meerwaarde was van het samenwonen. De kinderen kostten hem handenvol geld, en zijn vriendin nam de kinderen steeds tegen hem in bescherming. Soms gaf ze later wel toe dat hij misschien wel gelijk had, maar op de momenten dat zoiets speelde koos ze altijd weer partij voor de kinderen.

Hij was het zat, en wilde nog één poging wagen, daarom schakelde hij mijn hulp in. Nu gaat het een stuk beter, hoewel niet al het lastige gedrag is opgelost. En het heeft nog maar 2 gesprekken gekost. Er zullen nog wel 2 gesprekken komen, maar dan zal het echt een stuk beter gaan, daarvan ben ik overtuigd.