Wekelijkse column: Vechtscheiding
Algemeen “We zijn van plan als vrienden uit elkaar te gaan”. Dat hoor ik nogal eens als het besluit tot scheiding net gevallen is. Toch loopt het vaak anders, helaas.Ooit zijn deze mensen hartstikke verliefd geweest. Hun kinderen zijn uit liefde geboren. Wat is er toch in hen gevaren als ze gaan scheiden? Hoe kan liefde zo omslaan in haat? Er zijn trouwens ook scheidingen die redelijk en soepel verlopen.
Natuurlijk is geen enkele situatie hetzelfde. Ik heb alle verschrikkelijke dingen gehoord en gezien:
- ouders die elkaar beschuldigen van mishandeling of seksueel misbruik
- ouders die elkaar beschadigen (soms heel direct en duidelijk, soms ook heel subtiel)
- hele families die in een vete terechtkomen (familie van vader versus familie van moeder)
- soms met ouderverstoting tot gevolg (het kind wil de andere ouder niet meer zien) en soms (gelukkig in mijn praktijk nog niet meegemaakt) met gezinsdrama’s tot gevolg
Het kan te maken hebben met oud zeer in de relatie, zoals de vrouw die heel vaak vergeefs een beroep op haar man heeft gedaan en die geen positief gedrag meer van hem kan/wil zien. Soms heeft de ene partner zó vaak het onderspit gedolven dat er alleen maar haat is.
Het kan ook te maken hebben met oud zeer uit de jeugd van een van beiden. Mensen die in hun jeugd zwaar emotioneel beschadigd zijn, zijn niet altijd in staat tot een fatsoenlijke relatie. Zij weten vaak niet dat zij de ander het leven zuur maken, doen dat ook lang niet altijd bewust. De partner, die geen leven heeft, stopt de relatie, en de ander voelt alleen maar (onterechte) afwijzing.
In deze lastige periode is steun noodzakelijk, maar dat wil niet zeggen, dat die steun moet bestaan uit “meehuilen” en het “slachtoffer” in alles gelijk geven. Hoe meer hij/zij ziet dat men zelf een aandeel heeft in de problemen (ik spreek niet over schuld) en hoe meer men beseft dat men verantwoordelijkheid moet dragen voor een nette oplossing, hoe beter het is. Je bent dus een goede vriend(in) als je luistert, troost, maar bij tijd en wijle ook kritisch blijft.
Maar er zijn ook mensen die in hun behoefte om de kinderen te beschermen geneigd zijn om overal mee in te stemmen, zelfs als dat onredelijk is. Het hoeft geen betoog dat dit op den duur niet houdbaar is en juist een groot risico vormt dat de stemming volledig omslaat. Een zekere mate van assertiviteit is van belang.
